นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[EXO - ChanBaek] #ชานแบคในฟุกุโอกะ
ชานยอลต้องไปทำงานที่จีน จึงเป็นเหตุให้ต้องอยู่ห่างกับแบคฮยอน แต่ยังไม่ทันข้ามวันชานยอลก็มีคลิบที่ถ่ายกับผู้หญิงคนอื่นออกมาให้แบคฮยอนเห็นอยู่เรื่อยๆ แบคฮยอนจะจัดการกับคนรักอย่างชานยอลยังไง ไปอ่านสิคะ
ผู้เข้าชมรวม
526
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
526
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 10 พ.ย. 58 / 12:56 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
[OS] Title : ชานแบคในฟุกุโอกะ Paring : #ชานแบค Rate : 18+ Hashtag : #ชานแบคในฟุกุโอกะ Read: http://tl.gd/n_1snp6u9 pic.twitter.com/6YTFogYoOa
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[OS] : านแบในฟุุโอะ
Paring : านแบ
Rate : 18+
Hashtag #านแบในฟุุโอะ
ำันไ้มั้ยรับเมื่ออาทิย์่อนผมมีาราานที่ีน และผม็้อบินไปับเมเนเอร์ฮย่อเพียแ่สอน
ผมรู้ีรับว่ามันเป็นเรื่อาน แ่ผม็อรู้สึเป็นห่วนอผมไม่ไ้เหมือนัน ที่้ออยู่ห่าัน้ามประเทศแบบนี้
ะเป็นใรไปไ้อีล่ะรับถ้าไม่ใ่
แบฮยอน!
"านยอล นายแน่ในะ ว่าะเอาเสื้อัวนั้นไปใส่"
แบฮยอนถาม
"็ใ่น่ะสิ ทำไม? นายหวหรอ?"
ผมยิ้มแหย่แบฮยอนไปแบบนั้น
"ไม่ใ่สัหน่อย แ่เห็นว่ามันัวเล็สำหรับนาย ลัวะใส่ไม่ไ้น่ะ"
นั่นเป็นประโยที่เราสอนุยันืน่อนที่ผมะเินทารับ
พอถึเ้าวันที่้อเินทาไปีน ผม็ใส่เสื้อัวนั้นไปรับ มันอุ่นมา แ็เ็หนัสีำแบบเียวับที่แบฮยอนเยใส่เลยรับ สรุป็ือ
ัวเียวันเลยรับ!
ผมไม่ไ้็อปปี้สไล์ารแ่ัวอเาหรอนะ แ่เป็นเพราะว่าผมอยาะรู้สึว่ามีเาอยู่ใล้ๆ ัวผมลอเวลา็แ่นั้นเอ
านถ่ายทำพรีวิวโปรโมทละรเรื่อใหม่อผม็่อน้าผ่านไป้วยี แ่ผมอยาะสารภาพรนี้เลยว่า ที่ผมเินในอนท้ายอพรีวิวน่ะ มันเป็นเพราะว่า อนที่ผมหันไปมอหน้าผู้หินนั้น ู่ๆ ผม็เห็นเป็นหน้าแบฮยอนไปเยเลย
ผมิถึแบฮยอนมารับ!
แู่สิ่ที่เาทำับผมสิรับ
านปาร์ี้ฮาโลวีนเอสเอ็มทาวน์วันเอร์แลน์ ทำไม้อแ่ัวน่ารันานั้น้วยล่ะ ะยั่วใรั้นหรอ ผมไม่อยู่นะ และ็ไม่ไ้ร่วมปาร์ี้้วยสัหน่อย
"นายูนี่สิ อิน"
แบฮยอนส่มือถือให้อินูลิบพรีวิวโปรโมทละรอานยอลที่ิท็อปอยู่ในไทม์ไลน์ทวิเอร์ะนี้
"นาเอน่ารัีว่ะ"
อินยิ้มพูยั่วแบฮยอน
"น่ารัมาว่าันั้นหรอ?"
แบฮยอนถามแล้วรีบว้ามือถือลับไปเปิอีลิบหนึ่ส่ให้อินู
"แล้วอันนี้ล่ะ?"
อินูลิบพรีวิวอน่อไปอรายาร Unpretty Rapstar นบ
"โอ้โห! ถึนา้อออันเลยนะ"
อินไ้แ่อมยิ้มหันไปมอหน้าเพื่อนรั
"ให้ัน่วยนายมั้ยล่ะ?"
แล้วูสิรับ ูที่แบฮยอนทำับผมสิ ออานปาร์ี้ฮาโลวีน ทำไม้อแุ่นั้นไป้วย รู้ทั้รู้แถมลันแล้วว่าให้ใส่แ่อนที่นอนอยู่ับผมเท่านั้น มันน่านั ัให้หนัเลยีมั้ย
แบฮยอน!
ผมัสินใโทรไปหาเาอนที่ผมอยู่ที่สนามบินทันที
"แบฮยอน นายทำแบบนี้หมายวามว่าไ"
"ันทำอะไรั้นหรอ?"
แบฮยอนแล้ื่อ
"ยัะมาถามอี ็เรื่อที่เราสัาันไว้ไล่ะ"
"เรื่ออะไรล่ะ ไม่เห็นะำไ้เลย?"
แบฮยอนยัแล้ยั่วโมโหานยอลอยู่
"็ุนอนที่นายใส่ไปานน่ะสิ"
"ห๊า?! อะไรนะ?! สัาไม่ีเลยอ่ะ ไว้่อยุยันนะ"
แบฮยอนอมมารยาร้อยเล่มเวียนัระบวนยุทธัารานยอลไปเรียบร้อยแล้ว และมัน็ไ้ผล
ผมโมโหและหุหิมานไม่ไ้สนใแฟนลับที่ามมาส่ผมที่สนามบินเลย้วย้ำ
ผมพยายามส่้อวามไปหาแบฮยอนอีรั้ แ่เาไม่อบ เาลับส่รูปที่ถ่ายู่ับอินมาให้ผมแทน แล้วูทำหน้าทำาเ้าสิ ผมส่้อวามลับไปอีรั้
'มีวามสุสนุันมาเลยสินะ'
'ไม่นั่ัอินไปะเลยล่ะ'
'นั่เบียะัวิันนานั้นน่ะ'
'แบบนี้ิะนอใันั้นหรอ?'
แบฮยอนยิ่ทำให้ผมโรธมาึ้น เพราะเาไม่ยอมอบ้อวามผมลับมาเลยสั้อวามเียว
'แบฮยอน!'
'ลับไปนายโนแน่'
อย่าที่ทุนรู้นั่นแหล่ะรับว่าพวเรามีาราานอนเสิร์่ออีที่ี่ปุ่น
เ้าวันรุ่ึ้นที่สนามบิน ผม็เลยเอาืนแบฮยอนบ้ายัไล่ะรับ เห็นหรือเปล่าว่าผมเินเ้าไปหาใรเป็นนแร ใ่แล้วรับ
"เฮุน!"
"เมื่อืนแ่เป็นิส์แมนน่ารัมาเลยนะ"
ผมพูทำท่าทายิ้มเินๆ ให้ับเฮุน แ่วามริเา็น่ารัมาเลยนี่นา
"อะไรอนายเนี่ย อยู่ๆ ็มามันแบบนี้"
เฮุนหัวเราะยิ้มีในแ้มะระเบิ
"็มันเรื่อริ ถ้าไม่ิว่าอยู่ที่ีน ันไ้แ่ัวแบบนั้นเป็นเพื่อนนายไปแล้ว"
ผมเอื้อมมือเ้าไปับท้ายทอยอเฮุนเล่นแบบนั้น พลาแอบำเลือมอูแบฮยอนไป้วยในราวเียวัน
ผมเห็นรับว่าแบฮยอนมอผมอยู่้วยสายาที่ไม่อบในั แ่็่วยไม่ไ้นี่นา ผมอเอาืนบ้า็แล้วัน
พวเราเินทามาถึฟุุโอะล่วหน้าหนึ่วันรับ และผม็ไ้พัอยู่ห้อเียวับแบฮยอนเหมือนอย่าทุรั้
แ่ว่าวันนี้หลัาที่พวเรา้อมเสร็แล้ว ผม็วนอินออไปินราเมน้วยันรับ ั้ใว่าะอเลียร์เรื่อแบฮยอน้วยสัหน่อย
พวเราสั่ราเมนที่อยาินมาันนละาม
"ไเรียันมานเียวแบบนี้ ั้ใะเลียร์เรื่อแบฮยอนสินะ"
อินพูึ้น่อนที่ะราเมนู้เส้นเ้าปา
"นายรู้้วยหรอ?"
ผมแล้ถามย้อนลับไป
"รู้ะยิ่ว่ารู้อี!"
อินอบแบบเน้นำ
"รู้แล้ว็ยัแอบะินอนอื่นั้นหรอ?"
ผมสวนำถามำ่อำหมั่อหมัันเลยทีเียว
อินหยุินราเมนหันมามอหน้าผมแบบยิ้มๆ แล้ว็หัวเราะออมา เาหยิบมือถืออเาออมาาระเป๋าาเ เลือรูปบารูปยื่นให้ผมู
ผมเอร์ไพรส์มาน้อเลิิ้วึ้นสู
"นนี้่าหาอัน!"
อินพู
ผมเห็นรูปู่ออินับรุ่นพี่แทมินรับ
"นายโมโหหึ่ายเินไปว่ะ านยอล"
อินบอับผม
"แบฮยอนมันหึนายะาย อนที่เห็นนายเินให้ับนาเอนั่นในลิบ ัน็เลย่วยมันนิหน่อย แ่นั้น"
ผมถึับาสว่าโล่เหมือนยภูเาออไปาอ หันไปยิ้มหัวเราะ อบุอินที่บอให้ผมหายโ่ไ้เร็วึ้น
ราเมนมื้อนั้นเป็นราเมนที่ผมินับอินแล้วรู้สึว่ามันอร่อยมาที่สุเลยรับ
"อยู่ไหนนะ?"
แบฮยอนำลัหาอบาอย่าในระเป๋าเินทาอยู่
ผมเปิประูห้อเินเ้ามาเห็นพอี
"ทำไรอยู่หรอ?"
ผมถามแบฮยอน
"หาาเในน่ะ"
ผมยืนยิ้มอยู่้าหลั
"ให้่วยหามั้ย?"
ผมไม่รอำอบรีบเินเ้าไปลื้อระเป๋าอแบฮยอนอย่ารวเร็ว
"หยุเลย! ไม่้อเลย!"
แบฮยอนุ
"อันูบ้าไม่ไ้หรอ?"
ผมอ้อนแบฮยอนเหมือนลูแมวัวน้อยๆ เลยรับ
"ไม่ไ้!"
แบฮยอนีมือผมแรมา น้อรีบัมือลับ
"ไมู่็ไ้ ไปอาบน้ำีว่า"
ผมไปอาบน้ำริๆ รับ ปล่อยเาไป่อนเี๋ยวผม่อยัารทีหลั็ไ้ ืนนี้ยัมีเวลาอีเยอะ
ผมใ้เวลาอาบน้ำไม่ถึรึ่ั่วโม็เสร็ อนนี้ใสุ่นอนโึ้นเียอผมเรียบร้อยแล้วรับ
ส่วนแบฮยอน็ไม่ไ้พูอะไรับผมอี นเาลุาเียอเาเินเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำนั่นแหล่ะรับ
"ให้่วยอาบมั้ย?"
ผมพูแหย่แบฮยอนอี
"ไม่้อ!"
แบฮยอนพูเสียัพอๆ ับเสียัอประูห้อน้ำที่ปิปัพร้อมันเลยรับ
ืนนี้ผม้อ้อเาให้ไ้สินะ ไม่ั้นอนวันพรุ่นี้เาไม่ยอมบมือับผมแน่เลย
แ่ผมเหนื่อยและ็เพลียมานเผลอหลับไปอนไหน็ไม่รู้
ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแ่ไหนแล้ว เสียประูห้อน้ำพึ่ะถูเปิออมา และผม็ไ้ยินเสียฝีเท้าอแบฮยอนเินเ้ามาอยู่้าๆ เียอผม และผม็ยันอนหลับาอยู่นิ่ๆ แบบนั้น
"หลับแล้วหรอ?"
แบฮยอนถามึ้น
"......"
แบฮยอนน่าะ้มหน้าเ้ามาใล้ผมมา นผมไ้ยินเสียเาระิบที่้าหู
"ฝันีนะ"
แบฮยอนำลัะเินลับไปที่เียอเา แ่ผม็ลืมาึ้นแล้วว้า้อมืออเาึัวเ้ามา นอนนี้แบฮยอนล้มลมานอนทับัวผมแล้ว
"เล่นบ้าอะไรเนี่ย"
ผมใ้สอแนอผมอัวอเาเอาไว้แน่น แบฮยอนพยายามิ้น แ่็สู้แรอผมไม่ไ้ เาึนอนทับัวผมอยู่อย่านั้น
"ปล่อยไ้แล้ว"
แบฮยอนเริ่มออำสั่ับผม
"ไม่ปล่อยหรอ ันิถึนายะายอยู่แล้ว ไม่ยอมปล่อยไป่ายๆ หรอ"
ผมยิ้มและสบาับเา
"ันไม่เื่อหรอ"
แบฮยอนเม้มริมฝีปาเถีย
ผมับัวเาพลิลนอนอยู่ใ้ัวผม
"ทำยัไถึะเื่อล่ะ?"
ผมยัยิ้มสบาับเาอยู่ นระทั่แบฮยอนหลบาหนีผมไป่อน
"ันิถึนายริๆ นะ"
ผมย้ำับเาอีรั้ ่อนที่ะ่อยๆ ูบลไปที่ริมฝีปาอเา แบฮยอนไม่ไ้ปิเสธผม และยัูบอบผมลับมาเหมือนอย่าทุรั้ที่เย้วย
"เลิโรธันไ้แล้วนะ ันมีแ่นายนเียวเท่านั้นริๆ ันรู้เรื่อาอินหมแล้ว ที่นายทำแบบนั้น ็เพราะว่าอยาให้ันหึไล่ะ"
ผมบอวามริับเา้วยเหมือนัน
"รู้็ี ทีหลัห้ามไปเินใส่ผู้หินอื่นอี ำเอาไว้"
แบฮยอนทำเสียเหมือนะยัอนอยู่เล็น้อย
"รับทราบรับ เบบี๋อผม"
หลัาผมพูประโยนั้นออมา แบฮยอน็ส่ยิ้มหวานให้ับผมทันที ็เาน่ารัะนานี้ ผมะอใไหวไ้ยัไันล่ะรับ
ผมบรรูบแบฮยอนอีรั้นเาหลับา แ่รั้นี้ผม่อยๆ สอลิ้นเ้าไปในปาอเา้วยอย่า้าๆ
แบฮยอนใมานลืมาึ้นมาเพราะไม่ิว่าผมะล้าทำถึนานี้ แ่ผมบอแล้วว่าผมะไม่ปล่อยแบฮยอนไป่ายๆ หรอนะรับ
มืออผม่อยๆ เลื้อยลไป่ำลไปนเอับน้อายอแบฮยอน อนนี้มันื่นแล้วรับ ผมสอมือเ้าไปในาเอเา แล้วถอมันออไปให้พ้นทา มืออผมับน้อายอเาเ็มมือแล้ว่อยๆ รูมันึ้นลอย่า้าๆ ่อเนื่อนแบฮยอนร้อราออมา ไม่นานอเหลวที่่วยหล่อลื่น็ไหลออมา้วยเหมือนัน
ผมถอาเอผมออรวบำน้อายอผมับน้อายอแบฮยอนไว้ในมือเียว แล้วผม็รูมันึ้นลพร้อมัน าัหวะ้าๆ ็่อยๆ เร็วึ้น เร็วึ้น ถี่ึ้น และถี่ึ้น นถึุหมายปลายทาที่เราทั้สอนไ้ปลปล่อยออมาพร้อมัน อนนี้มีแ่เสียเหนื่อยหอบอเราเท่านั้นที่ัอยู่
นี่แ่ืนแรเอนะรับ านแบในฟุุโอะ
END!!!!!!
โอ๊ย! ออภัยถ้าฟิ #านแบ นี้ะเือนใใรหลายน เริ่มแร็ไม่ะว่าะมาสายาร์ในอนบเลย แ่เียนไปแล้วอ่ะ่ะ อบไม่อบ็แสวามิเห็นันไ้นะะ ับแท็ #านแบในฟุุโอะ ????????????
Paring : านแบ
Rate : 18+
Hashtag #านแบในฟุุโอะ
ำันไ้มั้ยรับเมื่ออาทิย์่อนผมมีาราานที่ีน และผม็้อบินไปับเมเนเอร์ฮย่อเพียแ่สอน
ผมรู้ีรับว่ามันเป็นเรื่อาน แ่ผม็อรู้สึเป็นห่วนอผมไม่ไ้เหมือนัน ที่้ออยู่ห่าัน้ามประเทศแบบนี้
ะเป็นใรไปไ้อีล่ะรับถ้าไม่ใ่
แบฮยอน!
"านยอล นายแน่ในะ ว่าะเอาเสื้อัวนั้นไปใส่"
แบฮยอนถาม
"็ใ่น่ะสิ ทำไม? นายหวหรอ?"
ผมยิ้มแหย่แบฮยอนไปแบบนั้น
"ไม่ใ่สัหน่อย แ่เห็นว่ามันัวเล็สำหรับนาย ลัวะใส่ไม่ไ้น่ะ"
นั่นเป็นประโยที่เราสอนุยันืน่อนที่ผมะเินทารับ
พอถึเ้าวันที่้อเินทาไปีน ผม็ใส่เสื้อัวนั้นไปรับ มันอุ่นมา แ็เ็หนัสีำแบบเียวับที่แบฮยอนเยใส่เลยรับ สรุป็ือ
ัวเียวันเลยรับ!
ผมไม่ไ้็อปปี้สไล์ารแ่ัวอเาหรอนะ แ่เป็นเพราะว่าผมอยาะรู้สึว่ามีเาอยู่ใล้ๆ ัวผมลอเวลา็แ่นั้นเอ
านถ่ายทำพรีวิวโปรโมทละรเรื่อใหม่อผม็่อน้าผ่านไป้วยี แ่ผมอยาะสารภาพรนี้เลยว่า ที่ผมเินในอนท้ายอพรีวิวน่ะ มันเป็นเพราะว่า อนที่ผมหันไปมอหน้าผู้หินนั้น ู่ๆ ผม็เห็นเป็นหน้าแบฮยอนไปเยเลย
ผมิถึแบฮยอนมารับ!
แู่สิ่ที่เาทำับผมสิรับ
านปาร์ี้ฮาโลวีนเอสเอ็มทาวน์วันเอร์แลน์ ทำไม้อแ่ัวน่ารันานั้น้วยล่ะ ะยั่วใรั้นหรอ ผมไม่อยู่นะ และ็ไม่ไ้ร่วมปาร์ี้้วยสัหน่อย
"นายูนี่สิ อิน"
แบฮยอนส่มือถือให้อินูลิบพรีวิวโปรโมทละรอานยอลที่ิท็อปอยู่ในไทม์ไลน์ทวิเอร์ะนี้
"นาเอน่ารัีว่ะ"
อินยิ้มพูยั่วแบฮยอน
"น่ารัมาว่าันั้นหรอ?"
แบฮยอนถามแล้วรีบว้ามือถือลับไปเปิอีลิบหนึ่ส่ให้อินู
"แล้วอันนี้ล่ะ?"
อินูลิบพรีวิวอน่อไปอรายาร Unpretty Rapstar นบ
"โอ้โห! ถึนา้อออันเลยนะ"
อินไ้แ่อมยิ้มหันไปมอหน้าเพื่อนรั
"ให้ัน่วยนายมั้ยล่ะ?"
แล้วูสิรับ ูที่แบฮยอนทำับผมสิ ออานปาร์ี้ฮาโลวีน ทำไม้อแุ่นั้นไป้วย รู้ทั้รู้แถมลันแล้วว่าให้ใส่แ่อนที่นอนอยู่ับผมเท่านั้น มันน่านั ัให้หนัเลยีมั้ย
แบฮยอน!
ผมัสินใโทรไปหาเาอนที่ผมอยู่ที่สนามบินทันที
"แบฮยอน นายทำแบบนี้หมายวามว่าไ"
"ันทำอะไรั้นหรอ?"
แบฮยอนแล้ื่อ
"ยัะมาถามอี ็เรื่อที่เราสัาันไว้ไล่ะ"
"เรื่ออะไรล่ะ ไม่เห็นะำไ้เลย?"
แบฮยอนยัแล้ยั่วโมโหานยอลอยู่
"็ุนอนที่นายใส่ไปานน่ะสิ"
"ห๊า?! อะไรนะ?! สัาไม่ีเลยอ่ะ ไว้่อยุยันนะ"
แบฮยอนอมมารยาร้อยเล่มเวียนัระบวนยุทธัารานยอลไปเรียบร้อยแล้ว และมัน็ไ้ผล
ผมโมโหและหุหิมานไม่ไ้สนใแฟนลับที่ามมาส่ผมที่สนามบินเลย้วย้ำ
ผมพยายามส่้อวามไปหาแบฮยอนอีรั้ แ่เาไม่อบ เาลับส่รูปที่ถ่ายู่ับอินมาให้ผมแทน แล้วูทำหน้าทำาเ้าสิ ผมส่้อวามลับไปอีรั้
'มีวามสุสนุันมาเลยสินะ'
'ไม่นั่ัอินไปะเลยล่ะ'
'นั่เบียะัวิันนานั้นน่ะ'
'แบบนี้ิะนอใันั้นหรอ?'
แบฮยอนยิ่ทำให้ผมโรธมาึ้น เพราะเาไม่ยอมอบ้อวามผมลับมาเลยสั้อวามเียว
'แบฮยอน!'
'ลับไปนายโนแน่'
อย่าที่ทุนรู้นั่นแหล่ะรับว่าพวเรามีาราานอนเสิร์่ออีที่ี่ปุ่น
เ้าวันรุ่ึ้นที่สนามบิน ผม็เลยเอาืนแบฮยอนบ้ายัไล่ะรับ เห็นหรือเปล่าว่าผมเินเ้าไปหาใรเป็นนแร ใ่แล้วรับ
"เฮุน!"
"เมื่อืนแ่เป็นิส์แมนน่ารัมาเลยนะ"
ผมพูทำท่าทายิ้มเินๆ ให้ับเฮุน แ่วามริเา็น่ารัมาเลยนี่นา
"อะไรอนายเนี่ย อยู่ๆ ็มามันแบบนี้"
เฮุนหัวเราะยิ้มีในแ้มะระเบิ
"็มันเรื่อริ ถ้าไม่ิว่าอยู่ที่ีน ันไ้แ่ัวแบบนั้นเป็นเพื่อนนายไปแล้ว"
ผมเอื้อมมือเ้าไปับท้ายทอยอเฮุนเล่นแบบนั้น พลาแอบำเลือมอูแบฮยอนไป้วยในราวเียวัน
ผมเห็นรับว่าแบฮยอนมอผมอยู่้วยสายาที่ไม่อบในั แ่็่วยไม่ไ้นี่นา ผมอเอาืนบ้า็แล้วัน
พวเราเินทามาถึฟุุโอะล่วหน้าหนึ่วันรับ และผม็ไ้พัอยู่ห้อเียวับแบฮยอนเหมือนอย่าทุรั้
แ่ว่าวันนี้หลัาที่พวเรา้อมเสร็แล้ว ผม็วนอินออไปินราเมน้วยันรับ ั้ใว่าะอเลียร์เรื่อแบฮยอน้วยสัหน่อย
พวเราสั่ราเมนที่อยาินมาันนละาม
"ไเรียันมานเียวแบบนี้ ั้ใะเลียร์เรื่อแบฮยอนสินะ"
อินพูึ้น่อนที่ะราเมนู้เส้นเ้าปา
"นายรู้้วยหรอ?"
ผมแล้ถามย้อนลับไป
"รู้ะยิ่ว่ารู้อี!"
อินอบแบบเน้นำ
"รู้แล้ว็ยัแอบะินอนอื่นั้นหรอ?"
ผมสวนำถามำ่อำหมั่อหมัันเลยทีเียว
อินหยุินราเมนหันมามอหน้าผมแบบยิ้มๆ แล้ว็หัวเราะออมา เาหยิบมือถืออเาออมาาระเป๋าาเ เลือรูปบารูปยื่นให้ผมู
ผมเอร์ไพรส์มาน้อเลิิ้วึ้นสู
"นนี้่าหาอัน!"
อินพู
ผมเห็นรูปู่ออินับรุ่นพี่แทมินรับ
"นายโมโหหึ่ายเินไปว่ะ านยอล"
อินบอับผม
"แบฮยอนมันหึนายะาย อนที่เห็นนายเินให้ับนาเอนั่นในลิบ ัน็เลย่วยมันนิหน่อย แ่นั้น"
ผมถึับาสว่าโล่เหมือนยภูเาออไปาอ หันไปยิ้มหัวเราะ อบุอินที่บอให้ผมหายโ่ไ้เร็วึ้น
ราเมนมื้อนั้นเป็นราเมนที่ผมินับอินแล้วรู้สึว่ามันอร่อยมาที่สุเลยรับ
"อยู่ไหนนะ?"
แบฮยอนำลัหาอบาอย่าในระเป๋าเินทาอยู่
ผมเปิประูห้อเินเ้ามาเห็นพอี
"ทำไรอยู่หรอ?"
ผมถามแบฮยอน
"หาาเในน่ะ"
ผมยืนยิ้มอยู่้าหลั
"ให้่วยหามั้ย?"
ผมไม่รอำอบรีบเินเ้าไปลื้อระเป๋าอแบฮยอนอย่ารวเร็ว
"หยุเลย! ไม่้อเลย!"
แบฮยอนุ
"อันูบ้าไม่ไ้หรอ?"
ผมอ้อนแบฮยอนเหมือนลูแมวัวน้อยๆ เลยรับ
"ไม่ไ้!"
แบฮยอนีมือผมแรมา น้อรีบัมือลับ
"ไมู่็ไ้ ไปอาบน้ำีว่า"
ผมไปอาบน้ำริๆ รับ ปล่อยเาไป่อนเี๋ยวผม่อยัารทีหลั็ไ้ ืนนี้ยัมีเวลาอีเยอะ
ผมใ้เวลาอาบน้ำไม่ถึรึ่ั่วโม็เสร็ อนนี้ใสุ่นอนโึ้นเียอผมเรียบร้อยแล้วรับ
ส่วนแบฮยอน็ไม่ไ้พูอะไรับผมอี นเาลุาเียอเาเินเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำนั่นแหล่ะรับ
"ให้่วยอาบมั้ย?"
ผมพูแหย่แบฮยอนอี
"ไม่้อ!"
แบฮยอนพูเสียัพอๆ ับเสียัอประูห้อน้ำที่ปิปัพร้อมันเลยรับ
ืนนี้ผม้อ้อเาให้ไ้สินะ ไม่ั้นอนวันพรุ่นี้เาไม่ยอมบมือับผมแน่เลย
แ่ผมเหนื่อยและ็เพลียมานเผลอหลับไปอนไหน็ไม่รู้
ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแ่ไหนแล้ว เสียประูห้อน้ำพึ่ะถูเปิออมา และผม็ไ้ยินเสียฝีเท้าอแบฮยอนเินเ้ามาอยู่้าๆ เียอผม และผม็ยันอนหลับาอยู่นิ่ๆ แบบนั้น
"หลับแล้วหรอ?"
แบฮยอนถามึ้น
"......"
แบฮยอนน่าะ้มหน้าเ้ามาใล้ผมมา นผมไ้ยินเสียเาระิบที่้าหู
"ฝันีนะ"
แบฮยอนำลัะเินลับไปที่เียอเา แ่ผม็ลืมาึ้นแล้วว้า้อมืออเาึัวเ้ามา นอนนี้แบฮยอนล้มลมานอนทับัวผมแล้ว
"เล่นบ้าอะไรเนี่ย"
ผมใ้สอแนอผมอัวอเาเอาไว้แน่น แบฮยอนพยายามิ้น แ่็สู้แรอผมไม่ไ้ เาึนอนทับัวผมอยู่อย่านั้น
"ปล่อยไ้แล้ว"
แบฮยอนเริ่มออำสั่ับผม
"ไม่ปล่อยหรอ ันิถึนายะายอยู่แล้ว ไม่ยอมปล่อยไป่ายๆ หรอ"
ผมยิ้มและสบาับเา
"ันไม่เื่อหรอ"
แบฮยอนเม้มริมฝีปาเถีย
ผมับัวเาพลิลนอนอยู่ใ้ัวผม
"ทำยัไถึะเื่อล่ะ?"
ผมยัยิ้มสบาับเาอยู่ นระทั่แบฮยอนหลบาหนีผมไป่อน
"ันิถึนายริๆ นะ"
ผมย้ำับเาอีรั้ ่อนที่ะ่อยๆ ูบลไปที่ริมฝีปาอเา แบฮยอนไม่ไ้ปิเสธผม และยัูบอบผมลับมาเหมือนอย่าทุรั้ที่เย้วย
"เลิโรธันไ้แล้วนะ ันมีแ่นายนเียวเท่านั้นริๆ ันรู้เรื่อาอินหมแล้ว ที่นายทำแบบนั้น ็เพราะว่าอยาให้ันหึไล่ะ"
ผมบอวามริับเา้วยเหมือนัน
"รู้็ี ทีหลัห้ามไปเินใส่ผู้หินอื่นอี ำเอาไว้"
แบฮยอนทำเสียเหมือนะยัอนอยู่เล็น้อย
"รับทราบรับ เบบี๋อผม"
หลัาผมพูประโยนั้นออมา แบฮยอน็ส่ยิ้มหวานให้ับผมทันที ็เาน่ารัะนานี้ ผมะอใไหวไ้ยัไันล่ะรับ
ผมบรรูบแบฮยอนอีรั้นเาหลับา แ่รั้นี้ผม่อยๆ สอลิ้นเ้าไปในปาอเา้วยอย่า้าๆ
แบฮยอนใมานลืมาึ้นมาเพราะไม่ิว่าผมะล้าทำถึนานี้ แ่ผมบอแล้วว่าผมะไม่ปล่อยแบฮยอนไป่ายๆ หรอนะรับ
มืออผม่อยๆ เลื้อยลไป่ำลไปนเอับน้อายอแบฮยอน อนนี้มันื่นแล้วรับ ผมสอมือเ้าไปในาเอเา แล้วถอมันออไปให้พ้นทา มืออผมับน้อายอเาเ็มมือแล้ว่อยๆ รูมันึ้นลอย่า้าๆ ่อเนื่อนแบฮยอนร้อราออมา ไม่นานอเหลวที่่วยหล่อลื่น็ไหลออมา้วยเหมือนัน
ผมถอาเอผมออรวบำน้อายอผมับน้อายอแบฮยอนไว้ในมือเียว แล้วผม็รูมันึ้นลพร้อมัน าัหวะ้าๆ ็่อยๆ เร็วึ้น เร็วึ้น ถี่ึ้น และถี่ึ้น นถึุหมายปลายทาที่เราทั้สอนไ้ปลปล่อยออมาพร้อมัน อนนี้มีแ่เสียเหนื่อยหอบอเราเท่านั้นที่ัอยู่
นี่แ่ืนแรเอนะรับ านแบในฟุุโอะ
END!!!!!!
โอ๊ย! ออภัยถ้าฟิ #านแบ นี้ะเือนใใรหลายน เริ่มแร็ไม่ะว่าะมาสายาร์ในอนบเลย แ่เียนไปแล้วอ่ะ่ะ อบไม่อบ็แสวามิเห็นันไ้นะะ ับแท็ #านแบในฟุุโอะ ????????????
ฝาอ่าน #านแบสามประเทศ ้วยนะะ อบุ่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ หวังอี้ปั๋วมาล๊าวซ์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ หวังอี้ปั๋วมาล๊าวซ์
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น